Toen ik het boek “Verslaafd aan Liefde” van Jan Geurtz tegenkwam en er even in bladerde was ik meteen verkocht. Dit boek moest ik lezen! Of lezen…het was ook studeren geblazen. In het boek toont Geurtz dat onze zoektocht naar liefde en erkenning voorkomt uit een fundamentele zelf-afwijzing. Die proberen we te compenseren door waardering van anderen, en vooral door een succesvolle liefdesrelatie.
Maar vaak werkt dat averechts: deze compensatie versterkt juist de fundamentele onzekerheid en afhankelijkheid. Zo ontstaat er een verslaving aan de veiligheid van een relatie. Veel liefdesrelaties lopen daardoor na een tijdje op de klippen, of -misschien nog erger- verzanden in een gezapig samenzijn zonder veel ruimte voor groei en geluk.
Door oefening in zelfreflectie en meditatie probeert Geurtz ons met veel humor en soms pijnlijk herkenbare situaties te brengen naar een staat die vrij is van beknelling en afhankelijkheid.
Of je nu een relatie hebt of juist niet: dit boek brengt je inzicht in jezelf en in je afhankelijkheidspatronen. Het is het feest der herkenning, en gelukkig altijd met een lach.
Het is raadzaam Verslaafd aan Liefde zo nu en dan te herlezen. Iedere keer ontdek je een gezichtspunt dat je eerder over het hoofd zag, en iedere keer raak je meer vervuld van liefde en vooral van helderheid.